Duch Święty wykonuje dzieła Boże
Tylko Bóg może wykonywać takie dzieła jak: stwarzanie, wzbudzanie z martwych, odrodzenie, uświęcenie i usprawiedliwienie.
Jeśli Osoba Ducha Świętego wykonuje dzieła Boże to znaczy, że jest Bogiem:
DUCH ŚWIĘTY STWARZA:
„Duch Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie”. [Biblia Warszawska, Job 33,4]
DUCH ŚWIĘTY WZBUDZA Z MARTWYCH:
„A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha Swego, który mieszka w was”. [Biblia Warszawska, Rz 8,11]
„Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci”. [Biblia Warszawska, Rz 8,2]
„który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz Ducha, bo litera zabija, Duch zaś ożywia”. [Biblia Warszawska, 2 Kor 3,6]
DUCH ŚWIĘTY UCZESTNICZY W ODRADZANIU, USPRAWIEDLIWIANIU I UŚWIĘCANIU:
„A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego„. [Biblia Warszawska, 1 Kor 6,11]
„Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest„. [Biblia Warszawska, Jan 3,5-6]
DUCH ŚWIĘTY WYPĘDZA DEMONY:
„A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże”. [Biblia Warszawska, Mat 12,28]
DUCH ŚWIĘTY KIERUJE KRÓLESTWEM BOŻYM:
„A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem”. [Biblia Warszawska, Dz 13,2]
„Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych:” [Biblia Warszawska, Dz 15,28]
„I przeszli przez frygijską i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego w Azji”. [Biblia Warszawska, Dz 16,6]
„Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią”. [Biblia Warszawska, Dz 20,28]
DUCH ŚWIĘTY PRZEMAWIA JAK SAM BÓG:
Przy wielu okazjach Nowy Testament nawiązując do Starego Testamentu przypisuje Duchowi Świętemu czyny czy wypowiedzi, które w pierwotnym opisie były przypisywane Bogu.
W Księdze Izajasza czytamy takie słowa Boga, które wypowiedział do Izajasza: „Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł: Kogo poślę? I kto tam pójdzie? Tedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie! A On rzekł:Idź i mów do tego ludu: Słuchajcie bacznie, lecz nie rozumiejcie, i patrzcie uważnie, lecz nie poznawajcie! Znieczul serce tego ludu i dotknij jego uszy głuchotą, a jego oczy ślepotą, aby nie widział swoimi oczyma i nie słyszał swoimi uszyma, i nie rozumiał swoim sercem, żeby się nie nawrócił i nie ozdrowiał!” [Biblia Warszawska, Izaj 6,8-10]
Te same słowa są cytowane w Dziejach Apostolskich z tym, że jest zaznaczone, że to Duch Święty je wtedy wypowiedział do Izajasza: „Dobrze Duch Święty powiedział do ojców waszych przez proroka Izajasza, mówiąc: Idź do ludu tego i mów: Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli; Będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie. Albowiem otępiało serce tego ludu, uszy ich dotknęła głuchota, oczy swe przymrużyli, żeby oczami nie widzieli i uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, a ja żebym ich nie uleczył”. [Biblia Warszawska, Dz 28,25-27]
Takich fragmentów jest bardzo wiele. Ogólnie rzecz biorąc, pisarze Biblii przy cytowaniu stosowali zamiennie słowa: Bóg i Duch Święty. Na przykład Łukasz w swojej Ewangelii cytuje słowa Zachariasza, który tak mówi: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, (…) jak od wieków zapowiedział przez usta świętych proroków swoich” [Biblia Warszawska, Luk 1,68-70], a w Dziejach Apostolskich ten sam Łukasz cytuje najpierw Piotra: „Duch Święty przepowiedział przez usta Dawida (…)” [Biblia Warszawska, Dz 1,16] i potem Pawła: „Dobrze Duch Święty powiedział do ojców waszych przez proroka Izajasza”. [Biblia Warszawska, Dz 28,25]
Wszędzie w Biblii odnajdujemy stwierdzenia, że prorocy mówili z natchnienia Ducha albo Boga (używane zamiennie).
