Bóg jest Jeden i Jedyny
„Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie!” [Biblia Warszawska, 5Moj 6,4] było fundamentalnym wyznaniem wiary oraz wyjątkowym przesłaniem narodu izraelskiego, skierowanym do świata zaangażowanego w kult fałszywych bogów.
Omawiam Jedność Boga w temacie powyżej: „Bóg jest Jeden i nie ma innego”, a tu wspominam o Jedności i Jedyności Boga tylko po to aby zaznaczyć, że to jest Jego istotnym atrybutem: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie”. [Biblia Warszawska, 1 Tym 2,5-6]
Na koniec tylko zaznaczę, że powyższy atrybut Jedności i Jedyności Boga nie przeczy w żaden sposób nowotestamentowemu nauczaniu o Trójjedynym Bogu.
Musimy tutaj uczynić rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami – jedności absolutnej oraz jedności złożonej.
Wyrażenie „jeden człowiek” narzuca skojarzenie z jednością absolutną, ponieważ odnosi się do jednej osoby.
Lecz kiedy czytamy, iż ów człowiek i jego żona są „jednym ciałem”: „Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem”. [Biblia Warszawska, 1Moj 2,24] – rozumiemy przez to związek dwóch osób, a zatem jedność złożoną.
Język hebrajski jakim był napisany Stary Testament dla określenia tych dwóch jedności ma swoje dwa oddzielne wyrazy:
echad – oznacza jedność złożoną
jachid – oznacza jedność absolutna
A oto przykłady ich użycia.
Słowo echad oznaczające jedność złożoną jest zastosowane np. u Ezdrasza i Ezechiela:
„(…) zgromadził się cały lud jak jeden mąż w Jeruzalem”. [Biblia Warszawska, Ezd 3,1],
oraz „Potem złóż razem obydwa drewna w jeden kawałek, aby stanowiły jedno w twoim ręku”. [Biblia Warszawska, Ezechiela 37,17].
Natomiast idea absolutnej jedności wyrażona słowem jachid występuje w następujących fragmentach:
„I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem”. [Biblia Warszawska, 1Moj 22,2]
„I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego”. [Biblia Warszawska, 1Moj 22,12]
„Przekształcę to w żałobę po jedynaku„. [Biblia Warszawska, Amo 8,10]
„Gdy jeszcze byłem synem u mojego ojca, jako miły jedynak pod opieką mojej matki”. [Biblia Warszawska, Prz 4,3]